چند نکته در مورد الواح جعلی پارسی باستان

چند نکته در مورد الواح جعلی پارسی باستان

1-خط پارسی باستان در واقع آخرین خط میخی ابداع شده توسط کاتبان خط میخی بود. این خط زمانی به وجود آمد که خط آرامی در حال گسترش در شرق میانه باستان و سایر تمدنهای متأثر از سنت نگارشی کهن خط میخی بود. خط پارسی باستان تحت تأثیر ساختار درونی خط آرامی و با الگو برداری از ساختار بیرونی خطوط میخی موجود در منطقه، در اواخر قرن ششم پیش از میلاد ابداع شد. این خط، همانگونه که مخاطبان میدانند، جهت نگارش زبان پارسی باستان (زبان مادری هخامنشیان) استفاده میشد. متون بجای مانده از این خط و زبان محدود به متون شاهی هستند.

متون شاهی نیز به صورت عمده از سنت نگارشی یکسانی پیروی می نمودند و به همین خاطر بسیاری از کتیبه های شاهان هخامنشی (به جز چند استثنا) دارای واژگان یکسان و ساختارهای بسیار شبیه به یکدیگر هستند. این متون بر روی سنگ، فلز، مهر و الواح گلی نوشته شده اند کتیبه و محدود به این موضوعات هستند: معرفی شاه و تبار آن، شرح اقدامات شاه هخامنشی و نیایش. یک مورد استثناء لوح گلینی است که در میان الواح باروی پارسه در دهه نخست قرن بیست و یکم یافت شد.

این لوح به خط و زبان پارسی باستان و مانند سایر الواح بارو حاوی اطلاعات اقتصادی بود(1).

الواح جعلی پارسی باستان از چه زمانی شروع شد

2- نخستین موارد جعل کتیبه به زبان پارسی باستان، نه در دوران معاصر بلکه در دوران هخامنشیان صورت گرفته است. به یاد داشته باشیم که کتیبه های اَرشامه (پدر بزرگ داریوش نخست) و اَریارمنَه (جد داریوش نخست) نه در زمان خودشان، بلکه در دوران هخامنشی متأخر جعل شده اند. تفاوتهای دستوری زبان به کار رفته در این دو کتیبه به روشنی زبان پارسی باستان متأخر را نشان میدهد (2).

3-ساده بودن نظام خطی پارسی باستان نسبت به خطوط میخی دیگر، و تکراری بودن بسیاری از عبارات و واژگان متون پارسی باستان و همچنین در دسترس عموم قرار گرفتن کتابهایی نظیر کتاب فرمانهای شاهنشاهان هخامنشی نوشته رلف نارمن شارپ، که حاوی نسخه های پارسی باستان کتیبه های هخامنشی شناخته شده تا میانه دهه چهل خورشیدی، است؛ از عواملی هستند که باعث اغوای سودجویان نسبت به جعل گسترده کتیبه های شاهان هخامنشی شده اند. تلاش برای جعل کتیبه های میخی (به خصوص کتیبه های پارسی باستان) محدود به این سالیان اخیر نیست. در حقیقت تلاش برای جعل کتیبه شاید اندکی پس از رمزگشایی کامل خط پارسی باستان توسط سر هنری راولینسون در میانه قرن نوزدهم میلادی آغاز گردید.

چند نکته در مورد الواح جعلی پارسی باستان