نماد دست و نماد بعلاوه درون کف دست

صد در صد نشانه دفینه است .
البته این نشانه را برای راهنمایی من و شما نگذاشته اند بلکه فلسفه اعتقادی و مذهبی دارد . صلیبی که شما میگویید به نشانه خورشید و مهر و سال نو و نماد میترااست که از زمان آریاییان ( قبل از هخامنشی ) در بین میترایسم ها یا مهرپرستان مرسوم بوده است .
علامت دست نیز در اینگونه موارد نشانه عهد و پیمان میان دفینه گذاران است به این ترتیب که دفینه گذاران به این نماد سوگند میخوردند و هم قسم میشدند و میترا خدای باستان را شاهد میگرفتند که خیانتی در امانت سپرده شده به میترا ( یا هدیه و نذر شده به میترا ) نکنند این نماد به همراه بعلاوه در کف دست ، در یونان استفاده بیشتری می شده است ولی با روی کار آمدن دولت سلوکیه ، بعد از هخامنشیان بزرگان و نجیب زادگان دولتی به این صورت دفن می شدند . دست راست با شرایط اینچنینی 15 تا 20 گز به جهت انگشت بزرگتر بدون شک نشان دیگری هست . یعنی حدود 20 متر کمی کمتر یا بیشتر . دنبال تپه ای کوچک به ارتفاع دو سه متر و یا تخته سنگی در مسیر بگردید .

نماد دست و نماد بعلاوه

نماد دست و نماد بعلاوه

اگر نشانه های دیگری داشت مثل شیار یا جوغن کوچک و یا هر نشان دیگر محاسبه متفاوتی خواهد داشت ولی شرایط این نماد همین گونه که بیان شد میباشد . این عدد هم نسبی است در بعضی موارد ، دفینه برای نماد دست راست ، در 4 متری بوده ولی عمدتا فاصله 20 متر ( تلورانس ) میباشد

کانال تلگرامی تفسیر علایم و نشانه های باستانی

عوامل تشخیص طلا عبارت است از: سنگ محک و تیزآب (اسید)، که هر کدام را به طور جداگانه بررسی می نماییم.

سنگ محک:
سنگی است سیاه رنگ از جنس سیلیسیوم و کوارتز و در شکلهای مختلف در بازار وجود دارد و در هنگام استفاده باید دمای آن حدوداً به اندازه دمای بدن باشد، یعنی 37 درجة.س باشد.

 تیزآب:
در بعضی از کتابها تیزآب سلطانی همان اسید نیتریک خالص می باشد که توسط محمد زکریای رازی کشف شده است. این اسید را در اصطلاح عامیانه بنام جوهر شوره می شناسند و فرمول آن (HNO3) می باشد.
اگر در مقدار (30CC) این اسید مقدار (0.5CC) اسیدکلریدریک (HCL) و اسم عامیانه جوهر نمک اضافه میگردد، عیار تیزآب بالاتر خواهد رفت بطوریکه تیز آب سلطانی برای اعیار=17/(750) استفاده می شود.
تیزآب سلطانی +0.5cc (HCL) برای عیار =18(750) استفاده می شود.

نحوه عمل (تشخیص طلا):
ابتدا فلز مشکوک به طلا را روی سنگ محک (20 بار) میکشیم سپس مقداری تیزآب عیار شده را روی آن میکشیم (به اندازة یک قطره).
واکنش یکی از موارد زیر است:
1- هیچ واکنشی دیده نمی شود: نتیجه آنکه فلز مربوطه طلایی با همان عیار تیزآب می باشد.
2- رنگ اثر کشیده شده روی سنگ کم رنگتر می شود: در این حالت عیار فلز مربوطه پایین تر از عیار تیزآب می باشد.
 3- اثر روی سنگ محک بکلّی محو میگردد: که حاکی از این است که فلز مربوطه یا اصولاٌ طلا نیست و یا دارای مقدار کمی طلا می باشد که می بایست با آزمایشات دیگری (ری گیری) مقدار آن مشخص شود.

تشخیص طلا و عیار طلا

 روش دیگر شناخت طلا:
 روی قسمتی از فلز مشکوک به طلا را کمی سوهان میکشیم تا چنانچه فلز آبکاری شده است، لایه آبکاری شده از بین برود. سپس در محل سوهان زده شده یک قطره تیز آب عیار شده می زنیم:
– هیچ اثری برروی آن ندارد و این نشان می دهد که فلز طلا بوده و هم عیار و یا بالاتر از تیزآب می باشد (توجه: فلزی روی و کرم در برابر تیزآب واکنش نمی دهد که بر اساس رنگ و خصوصیت فیزیکی و شیمیایی قابل شناخت هستند.)
 – محل مربوطه به روی فلز بر اثر آب سیاه می شود که هر چه سیاهی بیشتر باشد نشان دهندة آن است که فلز طلا با عیار پایینتر از عیار تیزآب می باشد.
 – براثر ریختن تیز آب محل به رنگ سبز به جوش می آید و بعد از پاک کردن تیز آب با یک دستمال محل براق می شود. در این حالت فلز مربوطه طلا نبوده و مقطع براق شده رنگ اصلی فلز را نشان می دهد.
توجه: ضرورت دارد طلاهایی که از قبل عیار آنها مشخص باشد، داشته باشیم (عیارهای مختلف) و هنگامی که یک طلا مشخص شد در کنار آن طلایی را که قبلاً مشخص دارد روی سنگ محک میکشیم و سپس با مقایسة رنگ آنها می توان عیار طلا را مشخص نمود.

 طریقه پاک کردن سنگ محک:
 « هر زمان سنگ محک پر شد و جای خالی برروی آن برای محک زدن دوباره نبود می توانید روی سنگ را تیز آب ریخته و سپس روی آن نمک پاشیده و بعد آنرا با آب بشویید.»
تذکر: طلای سبز از طلای زرد در مقابل تیز آب سلطانی واکنش آرامتری نشان می دهد زیرا دارای نقرة بیشتری است.

کانال تلگرام تفسیر نشانه های باستان شناسی و دفینه یابی

بخشهای مختلف دخمه

۱-جاده دخمه؛ ۲- درب سنگی یا آهنی دادگاه؛ ۳- كتیبه دخمه؛ ۴- حلقه مردگان مرد؛ ۵- حلقه مردگان زن؛ ۶- حلقه مردگان كودك؛ ۷- استودان (استخوان دان) یا سراده.

پس از آن كه بدن مرده را به درون دخمه می گذارند، پرندگان لاشخور در مدت كوتاهی كه از یكی دو ساعت بیشتر نمی شود، همه گوشت بدن مرده را می خورند و استخوان ها را باقی می گذارند. … پس از این كه گوشت مرده، خورده شد، ماموران دخمه، استخوان های خشك شده را در چاهی كه در وسط دخمه قرار دارد می ریزند و روی آن آهك و گوگرد یا تیزاب می ریزند تا {استخوان ها} بسوزد و خاكستر شود و به وسیله آب باران به چهار چاهی كه در چهار طرف چاه اصلی است برود.

بدنه چاه اصلی با سنگ و سیمان پوشیده شده است تا مادام كه استخوان ها در آن جا است و هنوز به وسیله آهك و گوگرد متلاشی و پاك نشده، میكروب به خارج سرایت نكند. بعد از آن كه استخوان ها، خاكستر و ضد عفونی شد، به وسیله آب باران شسته شده و به چاه هایی كه ته آن ها از شن پوشیده شده می رود و در حالی كه در وسط راه از چند دستگاه صافی و پاك كننده نیز رد می شود به زمین فرو می رود.” بنا بر عقاید زرتشتیان دفن مردار موجب آلودگی عنصر مقدس خاک می‌گردید.دیده شده که بسیاری از مردگانی را که در قدیم در دخمه می‌گذارده‌اند، روز‌های بعد زنده شده و به میان جماعت بازگردانیده می‌شدند!

این موضوع هم لازم به ذکر است که در دین زرتشت ناراحتی و شیون برای مردگان کاری ناپسند و شدیدا منع شده است.

خرید فلزیاب از شرکت آلفا الکترونیک

کانال محصولات فلزیاب شرکت آلفا الکترونیک

بخشهای مختلف دخمه