فلز شناسی در دوران باستان | انواع فلزات و کارایی انها در تمدن
اطلاعات و مطالبی در مورد انواع فلزات در دوران باستان| علم فلز شناسی
- مفرغ:
فلز شناسی: پس از مس مفرغ قدیمی ترین آلیاژ است. مفرغ ساده ساز دارد و نقش دار که بسته به حکومت ها فلزات متفاوت می شود و قلم آنها متفاوت می باشد. در باستان مفرق بیشتر از کلیه فلزات مصرف می شد چون فلزی عادی بود و همه مردم می توانستند آن را خریداری کنند. چون هم ارزان بود و هم فراوان و به همین دلیل است که در اکثر قبرهای قدیمی فلز مفرغ خیلی بیشتر از طلا و نقره یافت میشود.
فلز طلا که به ذات خود نه تنها فلز گران بهایی است که از استقامت بسیار بالائی برخوردار است و به هیچ عنوان از بین نمی رود.
همه می دانیم که وقتی فلزی به مدت طولانی در زیر خاک می ماند جرم خاک به روی آن می نشیند که در اصطلاح میگویند پاتین بسته است و کاملاً هم درست است ولی طلا به ذات خود پاک است و به همین دلیل هم هست که طلا وقتی به مدت طولانی در زیر خاک می ماند از خاک پاتین نمی بندد و اکثر کسانی که کار تقلبی میسازند در این قسمت کار مشکل دارند چرا که نمیتوانند طلا را پاتین بندی کنند.
طلا همه چیز را از خود دور میکند بغیر از طلا چونکه پاتین طلا از خود طلا است که به صورت ذرات به روی کار می نشیند
- هفت جوش :
در زمانهای قدیم اجناسی را که میخواستند محکم درست کنند که از بین نرود و عمری طولانی داشته باشد ، هفت آلیاژ را با هم ترکیب میکردند که درجه ذوب آن بسیار بالا بود که و از نظر سختی به تیتانیوم فعلی معروف می باشد و از فلزات طلا ، نقره ، مس ، روی ، سرب ، آهن ، مسوار تشکیل می شد که قلم زدن هفت جوش بسیار سخت و طاقت فرسا بود و هنرمندان و اهنگران بسیار ماهری میخواست تا بتوانند این آلیاژ را بسازند و قلم بزنند. در مورد هفت جوش باید بگویم که از تمام فلزات سنگین تر است و چون ساخت آن بسیار سخت بود آن را قالب هم می ریختند. - سه جوش :
بعد از اینکه سختیهای هفت جوش نمایان شد و برای همه هنرمندان کار با آن مشکل بود ، آلیاژ سه جوش درست شد که کار با آن بسیار راحت تر از هفت جوش بود. این آلیاژ از ترکیب طلا ، نقره و مس ساخته میشود که قلم خوردن آن خیلی راحت تر از هفت جوش بود ولی باز هم از فلزات دیگر محکمتر و سخت تر است و یکی از دلائلی که نقره را طلا شور میکردند همین سختی آلیاژ هفت جوش و سه جوش بود.
- نقره
که ۲ نوع نقره داریم:
- نقره ساده :
که از آن سکه و مجسمه های زیبا می ساختند که معمولا با عیار بالا از آن استفاده می کردند و اصطلاحا به آن نقره پنبه ای می گفتند. - نقره طلاشور :
که از آن بیشتر ظروف و مجسمه می ساختند و به نقره چند خط طلا میزدند (عیار میکردند) که عمر نقره زیاد شود.
شما می دانید که نقره وقتی به مدت طولانی بماند به صورت خاک نقره میشود و از بین میرود. نه اینکه ذات نقره از بین برود بلکه اکسید میشود و به صورت خاک نقره باقی می ماند ولی نقره هایی که طلا شور می شدند بسیار سالم تر از نقره خالص باقی می ماندند و به همین دلیل هست که گاهی اوقات در حفاری ها در خمره ها فقط خاک نقره یافت می شود.
فلز شناسی
پس توضیحات کلی را دادیم فقط چند تا نکته ریز مانده که در زیر برایتان بازگو می نمایم:
فلز نقره طلا شور را اکثرآ هنرمندان برای خاندان دربار می ساختند.
(طلا کوب با طلا شور فرق میکنه و این دو تا با هم قاطی نشوند.)
بعضی از نقره ها را طلا کوب میکردند و بعضی از طلا ها را نقره کوب.
بعضی از مفرغ ها را نقره کوب میکردند. که این نیز برای شکیل شدن کار بود و اکثرا هنرمندان این کار را برای درباریان انجام می دادند.
بعضی از مفرغ ها را طلا کوب میکردند.
بغیر از این چهار عمل بالا ، عملی برای کوبیدن با فلزات دیگر انجام نمی شد.
