تپه ها و دفینه

یکی دیگر از نماد های دفینه تپه ها هستند اما نه همه تپه هاوالبته فقط چتد نوع تپه هست که میشود با دیدن بگویم نماد بار هست یا نه.  بعضی از تپه های طبیعی هستند که اسم های عجیب غریبی دارند و در بین ساکنان انجا مشهور هست اینجور تپه ها از نظر دفینه یابی مشکوک میباشد و باید برسی شود و در صورت نیاز با دستگاه حرفه ای اسکن شود.

یک نوع دیگر از تپه دست ریز وجود دارد که خیلی بزرگ است و معمولا رنگ خاکش با اطراف تفاوت دارد این نوع تپه ها در گذشته قلعه بودند و به مرور زمان تخریب شده و به صورت تپه در امده در این نوع تپه ها و دفینه وجود ندارد افراد زیادی در این نوع تپه ها حفاری کرده اند اما جز خشت و سفال شکسته چیز دیگری نصیبشان نشده

اما تپه های دست ریزی هستند که مخصوص دفینه درست شده اند حفاری تپه کاری بسیار سخت است و باید با تجهيزات کامل حفاری شود پیشنهاد میکنم قبل حفاری حتما تپه را با دستگاه فلزیاب اسکن کنید و بعد از اطمینان از اشیاء مشغول شوید.

قابل توجه کاوشگران و باستان شناسان

 

نسخه گنج چگونه تهیه می شد ؟ بیشتر نوشته های روی پوست را داغ میکردند و جوهر های مخصوصی بود که قابل شستشو بود و آب آنها را از بین نمیبرد که اکثر نوشته های روی پوست با این جوهر نوشته میشده است. بعضی اوقات نوشته هائی رو میبینم روی پوست که با خون نوشته شده است.

روش تهیه و نگارش نسخه های دفینه و نسخه گنج

گنج نامه ها اکثرا روی سنگ است و بعد از آن به ترتیب روی پوست آهو و پوست گاو و گنج نامه های مهم که درباری بوده است بعد از سنگ بیشتر روی پوست کرگدن میباشد. ولی اکثر گنج نامه ها روی سنگ یشم حکاکی میشده است.

اکثر نوشته های روی پوست با خون گنج نامه یا نسخه نیست و بیشتر آنها دعا هست و جزو طلسمات محسوب میشود و اکثرا با خون کفتر نوشته میشده است.پس این مورد رو اشتباه نکنیم.
پوستها در زمان خود دباغی میشدند و مواد مخصوصی مانند رزین و روعن به آنها میخورده است که عمر پوست رو بالا میبرده و مقاومت آن را بسیار زیاد میکرده. این پوستها اگر در جای مناسب نگهداری شوند تا پنج هزار سال عمر میکنند.
پوستها را اکثرا در جای خشک یا داخل نی نگهداری میکردند و دو سر آن را می بستند و هر چه به پوست هوای کمتری برخور کند سالم تر میماند و عمر آن طولانی تر میشود.

 

دفینه راههای مالرو
آیا مسیر های مالرو قدیمی بار دارد؟  دوستان زیادی از ما سوال میپرسند که در فلان جا باری پیدا شد ولی هیچ علائمی اونجا نبوده و اکثراً نیز یا در حال جاده سازی، سیل یا عواملی که ربطی به کاوش و جستجو ندارد دفینه هایی پیدا شده.

 کاروانها و تجار | دفینه راههای مالرو

در زمان گذشته نیز همانند امروز اکثر کشورها و شهرها با هم تجارت داشتند ولی به دلیل کمبود امکانات حمل و نقل بیش از ۹۰ درصد جابجایی ها زمینی و با چاهارپایان به صورت کاروان بوده است و درصد ناچیزی از طریق دریا وبا کشتی بوده است.
تجار و کاروانها همیشه دارای ثروت و اشیاء با ارزشی بودند که برا معملات خود به ناچار در سفرها همیشه آنرا همراه خود داشتند.

راهزنان (همانطور که از اسمش مشخص است کار آنها دزدی در مسیر راهها بوده است)
رهزنان که از این امر آگاه بودند همیشه در مسیر راهها کمین میکردند و کاروانها را غارت می نمودند.

پیش غراولان

تجار و بازرگانان برای پیشگیری از این کار در هنگام جابجایی از شهری به شهری دیگر دو یا چند سوار کار را چند کیلومتر جلو (پیش غراول) و پشت سر کاروان به حرکت در میاوردن ‌به محض دیدن راهزنان از طریق دود یا هر چیزی کاروانیان را با خبر میکردند و افراد کاروان با عجله سکه ها و اشیاء با ارزش خود را در جایی پنهان میکردند بجز مقدار اندکی برای رد گم کنی پیش خود نگه میداشتند که رهزنان به هوای اینکه تمام دارایی های آنها را غارت کرده اند پس از اندک زمانی از آنجا متواری میشدند.
حال تجار یا بعد از رفتن راهزنان و یا چند روز بعد دوباره به آنجا میامدن و وسایل خود را بر میداشتند ولی فرصتی برای علائم گذاری نداشتند پس به همین دلیل است که گاه و بی گاه در مسیر راههای مالرو قدیمی دفینه هایی پیدا میشود.

نکته : در مسیر راههای مالرو قدیمی از کنار تک سنگها تل های خاکی و یا هر چیزی که بتوان از آن به عنوان نشانه دفینه استفاده کرد بدون تفاوت گذر نکنید
حرف آخر…..
همیشه خودتان را به عنوان پنهان کننده دفینه و جای آن تاجر و بازرگانی قرار دهید که قرار بوده امولش غارت شود.

ارتباط دیوارهای ساروجی و لوله های سفالی : دیوارهای ساروجی در گذر زمان به دلیل نرسیدن رطوبت بهشون امکان سست شدن رو دارن یعنی از استقامتشون بعداز گذر زمان کم میشه، پس باید بهشون هر چند مدت طولانی رطوبتی برسه تا استحکام پایدار و محکم بمونه.

حالا ساروج هایی که در بیرون و در فضای باز وجود دارن این رطوبت در فصل های زمستان به صورت طبیعی از طریق برفو باران بهشون میرسه و جذب میشه ، حالا دیوارهایی که در عمق و دوراز چشمه و جوری که رطوبت باران برف بهشون نمیرسرو باید چیکارکرد؟؟

ارتباط دیوارهای ساروجی و لوله های سفالی

این همون موارد انتقال لوله های سفالی بسیار نازکی هست که گاها در کاوش خزانه ها دیده میشه که از چشمه مقداری آبرو انتقال میدن و فضای اطرافو مرطوب میکنن تا جذب دیوارهای خزانه های بزرگ بشن که دیوارها پایدار بمونن و صد البته این سیستم آبرسانی کاملا مهندسی شده و اصولی هست که آب زیاد وارد فضای مورد نظر نشه چون خودش در تخریب هم اگر زیاد باشه کمک کننده هست پس باید خیلی حرفه ای و تیزهوشانه کارو انجام میدادن .

درمورد این سیستم بیشتراز چشمه های فصلی استفاده میشده که به صورت طبیعی در فصل های بیشتر سال چشمه ها خشک و آبرسانی قطع می شده که فضا بیشتر از حد مورد نیاز آب بهش وارد نشه و خود به خود با گذر فصلها آب چشمه قطع و لوله ها خالی از آب بشن. این مورد رو با تله آب و موارد دیگه اشتباه نگیرید. صد البته این موارد در مورد خزانهای بزرگ و دیوارهای ساروجی که در شهرهای جنوبی کشور هستند بکار میرفته.

نکاتی در مورد قبور : بیشترین نمادی که با آن برخورد میکنیم جوغن هست. یک نکته حائز اهمیت است و آن اینکه فقط جوغن همیشه نماد قبر نیست ؛ اگر تجربه کافی داشته باشیم به راحتی میتوانیم قبور را تشخیص بدهیم. جوغن های دایره ای اکثرا خالی بوده و بهترین کار این بوده که دنبال این موارد نرویم. در کل دو نوع دفینه داریم
یکی مال و ثروت روزمره و اموال شخصی

دوم اموال موجود در قبور

مورد اول چون قرار بوده روزی باز شود پس حتما راحت تر بوده نسبت به قبری که اصلا قرار نبوده باز بشود و بازماندگان متوفی برایشان اهمیت داشته که قبور مردگانشان باز نشود مقبره به قبری گفته میشود که با قبور ساده فرق داشته و برای افراد مهم و ثروتمند و بالامقام ساخته میشده پس توقع نداشته باشید که براحتی باز بشود
ودر اغلب مقبره های خوب و مهم برای ازکار انداختن و از بین بردن حفار ها از سم و تله استفاده میشده خود مقبره هابه چند دسته اصلی تقسیم میشوند که آنها میپردازیم

• نوع اول مقبره های داخل سخره هاست که اغلب از نماد حیوان(بسته به نوع مکان و نوع معیشت و نوع قدرت شخص انتخاب میشده)
• نوع دوم مقبره ها مقبره های گور دخمه ای هستن
• نوع سوم و بنوعی سخت ترین نوع مقبره ها مقبره هایی در دل تپه وگاهی در دل چاهی در عمق و وسط تپه ها هستند

دوستان توجه کنید که تومولوس به مقبره گفته میشودو  نه هر تپه ای که میبینیم.پس تپه های باردار با تومولوس ها فرق دارند تفاوت اصلی هم درساختار و ورودیشون هست تپه های باردار و خزانه ای که اغلب اسم طلا روی آنها هست مثل تپه طلا یا گنج تپه یا گنجور تپه و…. این تپه ها اغلب ورودی ازمرکز تپه هست ولی تومولوس ها 70درصد ورودی در غرب 25درصد شرق و5درصد متغیر هست دلیل آن هم این است که نمادها نشان قدرت بودن.و وقتی شخصی دفن میشد بازماندگان برای به رخ کشاندن قدرت فرد مدفون ورودی رو از غرب میذاشتن تا وقتی خورشید غروب میکنه اخرین پرتو به مقبره برخورد کند وشرق نیز به همین صورت بوده،

قبور جوغن دار

این قبور تنوع زیادی دارند که اشاره کوچکی به آنها میکنیم جوغن های دایره ای اغلب خالی هستن مگر اینکه نشان یا اسنکه یا ابراه داشته باشند جوغن های مربع و مستطیل بهترین نوع جوغن هستند

نکاتی در مورد قبور سنگ چین دار

بنظر من این نوع قبور بهترین نوع قبور برای کاوش هستند مخصوصا سنگ چین های دایره ای بارها دیده شده که این نوع قبور هدایای خوبی داخلشون بوده مهم ترین نکته اینکه بیشتر اوقات هدایای قبور در کف زیر جسد هستند همیشه یک متر زیر قبر راکاوش کنید اگر در قبر یک یا دو سفال خالی بود آن قبر چیزی ندارد .

درمورد تصویر بالا و تفسیر چنین مواردی باید دانست که نشان نشیمنگاه یا منبر ، تخت شاهی، که دارای پله هستند دقیقا مثل نشیمنگاه یک حاکم که درون کاخهای مجلل وجود داشتند که با وارد شدن درون سالن اصلی و درانتها محل نشستن شخص مهم قرار داشته که با دوتا سه پله به محل نشستن منتهی میشده .

خب دو گمانه میشه برای این نماد زد که یک چون جای دودسته دارد و پلهابه تعداد فرد هستن پس ما در انتها به یک گام دیگر برای کامل کردن کار نیاز داریم .یعنی چهار پله. و این یعنی باید به مسیر همون پله برای کاوش ادامه داد یعنی دقیقا محلی که با پایین اومدن از پله گام گذاشته میشود.

ولی اگر تعداد پلها چهار عدد بود این یعنی کار تکمیل و نماد کامل است ودراون موقع روبروی نماد باید سنگچین یا تل و تومولوسی وجود داشته باشد.

گمانه بعد حالت اشارگی پشت و نیم دایره بودن پشت تکیه گاه هست که خود ایجاد رخی کرده که به پشت اشاره کرده برای برسی و رسیدن به نقطیه کار.یعنی مقبره بسیار مهم شاهی

بنده خودم شخصا اولویت کارو به تفسیر اول میدم که اصولیتر است.

درختان بار دار در کنار امام زاده ها
امام زاده در کنار درختان
درختانی که از همه بیشتر عمر میکنن رو بیان کن در مورد درختان پر عمر درختان اطراف محل دفینه در ایران انواع مختلفی دارد در گذشته درختانی که عمر طولانی داشتن برای نشانه استفاده میشدن برای اینکه بعدا محل دفینه را به راحتی پیدا کنن درختانی که برای اینکار استفاده میشدن عبارتند از بوته گز که 6000 سال عمر میکند درخت سرو که 4000 سال عمر میکند درخت داغداغان که 4500 ساله ی آن در حال حاضر موجوده آزاد 2000 سال . و بیشتر در جنگلهای شمال کشور دیده میشه چنار که 700 سال عمر میکند و پس از آن خود سوزی میکنه و این خودسوزی هم چندین سال طول میکشه مث چنار امامزاده صالح که 900 سال عمر داره
نارون 500 سال سنجد 500 سال درختان با عمر طولانی اکثرا تشانه بار است و بار هرکدام با دیگری فرق داره مثلا بار بوته گز کاملا با بار درخت سرو فرق داره

درختان بار دار

درختانی که گفتیم در مجموع در کنار امام زاده ها دیده شده عمر زیاد اگه میخواید ببینید درختی در کنار امام زاده غیر اینا هست باید تحقیق کنید درخت چقدر عمر میکنه
با یه سرچ ساده از کشاورزی دستتون میاد. ببینید در بعضی مواقع درخت هست با قدمت زیاد ولی نه در کنار امام زاده هست نه مسیر باستانی پس رده ؛ مسیر باید مذهبی باشه الان اشاره کردیم هدایا به امام زاده ها تعلق میگیره بحث سه درخت در کنار چشمه و درخت در کنار چشمه فرق داره بحث امام زاده است یک نوع از این موارد امام زاده همراه با چشمه همراه با درخت هست اول امام زاده بعد چشمه بعد درخت بعضی مواقع سه درخت دارید در سه تا درخت مابین سه تا وایمیسید شما درخت شمال غربی و درختی که در غرب هست و رو به امامزاده رو باید بررسی کنید این بار گمراه کننده هست در صورتی که تک درختی کهنسال در فاصله صد تا صد و پنجاه دارید در کنار امام زاده بار اصلی در کنار یا زیر اون درخت باید بررسی بشه نوع بار گذاری در امام زاده ها یا در تل خاکی یا در خود امام زاده یا سه درخت که توضیح دادم یا تک درخت کهنسال کنار چشمه ها هم اثار کمی از جنس پیدا شده اما چون زیاد نیست حائز اهمیت فراوان نیست